Ναι, το ξέρω, χρειαζονται (πάντα) πέντε μέρες ακόμα να κάτσουμε, να πάρουμε μια καλή «ανάσα». Νομίζω όλοι μας… Όπως και να έχει όμως, να ‘μαστε πάλι, πίσω στις επάλξεις…
Γυρνάμε, με τα πολλά, πίσω στο σπίτι – εννοείται με τα «μούτρα κατεβασμένα». Μπαίνουμε στο μπάνιο και βλέπουμε με την άκρη του ματιού τη ζυγαριά.
-«Ύπαγε οπίσω μου σατανά», η πρώτη σκέψη.
-«Δεν φτάνει που γύρισα μεσ’ την κατάθλιψη, αυτό μου έλειπε, να δω και πόσα κιλά έβαλα πάλι», η αμέσως επόμενη…
****
«Που το’ βαλα πάλι το σφυρί»…
Το ξέρουμε όμως (καλά) ότι δεν θα περάσει πολύ ώρα, πριν τελικά ενδώσουμε στην περιέργεια. Θα ανέβουμε τελικά στη ζυγαριά και μετά θα ψάξουμε στα εργαλεία μια βαριοπούλα, για να την κάνουμε… κομματάκια (σ.σ. όπως της αξίζει δηλαδή)!
Μια έτσι, μια αλλιώς…
Λίγο αργότερα, αφού θα ξεθυμάνουν τα νεύρα, θα επέλθει η αποδοχή «αφού έφαγα ό,τι βρήκα, χωρίς να νοιάζομαι, τι περίμενα;». Για να καταλήξουμε, ως απόσταγμα βαθυστόχαστης σκέψης «δε βαριέσαι, δε θα πεθάνω κιόλας, αφού δεν μπορώ να το ελέγξω, θα κάνω ότι μου έρχεται» ή «δεν πειράζει, θα τα χάσω μέχρι τα Χριστούγεννα»…
Πέραν λοιπόν από αυτές τις αμφιθυμικές σκέψεις, είναι ουτοπικό να θεωρουμε ότι θα φαμε 7-10 συνεχόμενες μέρες εκτός σπιτιού και δεν θα βάλουμε βάρος. Αυτό, με μια μικρή γονιδιακή εξαίρεση, δεν το αντέχει κανένας μας!
Δεν είμαστε από λάστιχο…
Το σώμα μας δεν έχει καθόλου χρόνο να προσαρμοστεί και να εξομαλύνει μέρος του πλεονάσματος (σ.σ. οι θερμίδες και το λίπος που προσλαμβάνουμε από το φαγητό εκτός σπιτιού είναι απίστευτα περισσότερα). Οπότε, είναι δεδομένο ότι θα αποθηκεύσουμε πολύ μεγάλο μέρος αυτού του πλεονάσματος, άρα θα αυξήσουμε το σωματικό μας λίπος και βάρος. Άρα, δεν μοιάζει λογικό να μας «πάρει από κάτω», κάτι που νομοτελειακά θα συμβεί, αν εμείς δεν προσπαθήσουμε να το περιορίσουμε.
Όλοι (μα όλοι) το παθαίνουν!
Εξάλλου, υπολογίζεται ότι ο μέσος άνθρωπος αυξάνει το βάρος του 2-3 κιλά το χρόνο, από αυτήν ακριβώς την on/off πρακτική. Αν «κλείνουμε τους διακόπτες», αδιαφορούμε για το τελικά αποτέλεσμα και εκτονώνουμε την κούραση και το άγχος με τη βοήθεια του ουρανίσκου, σε καλό δεν προκείται να βγεί! Στο τέλος, θα αγχωθούμε περισσότερο και θα αυξηθεί η ανάγκη να ξεσπάσουμε!
Αν μιλάμε για υγεία, αλλάζει το πράγμα!
Όπως και να ’χει, ό,τι και να δείξει η ζυγαριά δεν είναι δα και προς θάνατο! Σημαίνει απλά ότι δεν ελέγχουμε εμείς την κατάσταση (και το βάρος μας).
Αν δεν υπάρχει πρόβλημα υγείας ή επικίνδυνο οικογενειακό ιατρικό ιστορικό, μιλάμε τότε για θέμα εμφάνισης και εικόνας σώματος. Βέβαια, το πόσο (δεν) ενοχλείται ο καθένας μας από το σχήμα του σώματός του και το τι είναι διατεθειμένος να κάνει γι’ αυτό, είναι μια εντελώς διαφορετική κουβέντα.
Αφετέρου δεν είναι δίκαιο, για τον ψυχισμό μας, να θυμόμαστε ότι θα θέλαμε να αλλάξουμε, μόνο αφού έχουμε κάνει ακριβώς το αντίθετο!
Η «αποτοξίνωση» δεν σώζει…
Εν ολίγοις, για να έχουμε… αξιώσεις από εμάς, θα πρέπει να μάθουμε πρώτα το πως θα διαχειριστούμε ανάλογες περιστάσεις. Ούτε η στέρηση και η καταπίεση στις διακοπές βοηθά, ούτε η λογική της «αποτοξίνωσης» μετά (σ.σ. άφήστε που αποδεδειγμένα κάνει και ζημιά), μπορεί να «δουλέψει». Χρειάζεται μόνο ψυχραιμία και κατάλληλη, εξατομικευμένη, καθοδήγηση.
Η συνέχεια στο επόμενο επεισόδιο (σ.σ. άρθρο)…
Γιώργος Μίλεσης Msc
Κλινικός Διαιτολόγος – Διατροφολόγος
MSc Εφαρμοσμένης Κλινικής Διατροφής
Βιβλιογραφία (References)
- Gillis L, McDowell M, and O Bar-Or. Relationship between summer vacation weight gain and lack of success in a pediatric weight control program. Eating Behaviors 2005; 6(2): 137-43
- Roberts SB. Holiday Weight Gain: Fact or Fiction? Nutr Reviews 2000; 58 (12): 378-9
- Yanovski JA, Yanovski SZ, Sovik KN, Nguyen TT, O’Neil PM, and NG Sebring. A Prospective Study of Holiday Weight Gain. N Engl J Med 2000; 342: 861-7
