Πολλοί παραπονιούνται ότι δεν μπορούν να καταφέρουν να είναι… φρόνιμοι όταν τρώνε με την παρέα τους. «Θα φάω παραπάνω, θα φάω πιο γρήγορα και θα ζητάω και γλυκά μετά… δεν ξέρω τι παθαίνω… μόνο όταν βγαίνω με τα κορίτσια, μου συμβαίνει!» Σας φαίνεται οικείο σαν περιστατικό; Έσεις θα του/της δίνατε δίκιο;
Όταν δύο γυναίκες τρώνε μαζί, η μια είναι πιο πιθανό να βάλει φαγητό στο στόμα της όταν κάνει και η άλλη το ίδιο. Επιπλέον, όταν το γεμάτο πιρούνι πλησιάζει προς στο στόμα της μιας, η άλλη είναι πιο πιθανό να κάνει το ίδιο στα επόμενα πέντε δευτερόλεπτα, όπως αναφέρει πρόσφατη Ολλανδική έρευνα, που δημοσιεύθηκε στο περιδικό PLoS One.
Μια πιθανή εξήγηση του φαινομένου συνιστά η πιθανότητα συγχρονισμού (ασυναίσθητα) της πρόσληψης φαγητού, μέσω μίμησης της διατροφικής συμπεριφοράς των συνδαιτυμόνων.
Προηγούμενες μελέτες είχαν δείξει ότι οι γυναίκες έχουν την τάση να καταναλώνουν περισσότερη τροφή όταν ο συνδαιτυμόνας τους τρώει πολύ, ενώ τρώνε λιγότερο όταν ο αυτός τρώει λιτά. Παρόλο που οι ερευνητές είχαν προτείνει ότι ο μιμητισμός της διατροφικής συμπεριφοράς υπάρχει κατά τη διάρκεια των γευμάτων, αυτή η υπόθεση δεν είχε ποτέ δοκιμαστεί και αποδειχθεί.
Στη μελέτη συμμετείχαν 140 νέες ενήλικες γυναίκες, μέσης ηλικίας 21 ετών. Χωρίστηκαν σε 70 ζεύγη και δείπνησαν μαζί σε ένα εργαστήριο, αντίγραφο ένός μπαρ. Οι ερευνητές εξήγησαν, εκ των προτέρων, στη μια γυναίκα από το κάθε ζευγάρι, τι ποσότητα πρέπει να φάει, εν αγνοία της άλλης γυναίκας. Οι επιλογές ήταν οι εξής: μικρή/μεγάλη/μέτρια μερίδα, από τις οποίες έπρεπε να φάνε μικρή, μέτρια ή μεγάλη ποσότητα.
Αν η μια γυναίκα στο ζευγάρι έπαιρνε μια μπουκιά μια διαφορά εντός 5 δευτερολέπτων από το άλλο πρόσωπο, αυτό χαρακτηρίστηκε ως μιμητισμός. Κατά τη διάρκεια της μελέτης καταγράφηκαν 3.888 μπουκιές. Σε κάθε γεύμα, για όσες είχαν οδηγία να φάνε 30 μπουκιές, η σύντροφός τους κατανάλωσε περίπου 41.
Οι ερευνητές κατέληξαν ότι οι γυναίκες όντως μιμούνται η μια την άλλη, κατά τη διάρκεια του γεύματος. Η εθελόντρια που δεν είχε λάβει οδηγίες, ήταν πιο πιθανό να φάει μια μπουκιά εντός 5 δευτερολέπτων από την άλλη. Αν και οι γυναίκες που έλαβαν οδηγίες παρουσιάσαν μιμιτική συμπεριφορά, η σύντροφός τους στο γεύμα το έκανε 3 φορές περισσότερο.
Ενδιαφέρον έχει επίσης ότι η προσαρμογή αυτής της συμπεριφοράς στο δείκτη μάζας σώματος των συμμετεχόντων: δεν υπήρξε συσχέτιση με την πιθανότητα μιμητισμού κατά τη διάρκεια του γεύματος, αν και ο ΔΜΣ αυτών ήταν εντός φυσιολογικών ορίων (20-25kg/m2).
Φαίνεται λοιπόν, ότι οι άνθρωποι προσαρμόζουν ασυναίσθητα τον τρόπο που τρώνε σ’ αυτόν των φίλων και οικείων. Για το λόγο αυτό, είναι σημαντικό να αναγνωριστεί και να συνεκτιμηθεί μια τέτοια επίδραση, στη διαδικασία εκπαιδεύσης του ατόμου. Προφανώς, μπορεί να επηρεάσει σημαντικά τόσο την επιλογή τροφίμων όσο και την έγκαιρη… διακοπή του γεύματος (ώστε να αποφευχθεί η υπερκατανάλωση φαγητού).
Γιώργος Μίλεσης, MSc
Κλινικός Διαιτολόγος Διατροφολόγος
georgemiles9@gmail.com; milesis@diatistrofis.gr
Source
Hermans RC, Lichtwarck-Aschoff A, Bevelander KE, Herman CP, Larsen JK, and RC Engels. Mimicry of Food Intake: The Dynamic Interplay between Eating Companions. PLoS One. 2012; 7(2):e31027. Epub 2012 Feb 1.