Δίαιτες πλούσιες σε λιπαρά έχουν συνδεθεί από καιρό με την αύξηση του σωματικού βάρους και της παχυσαρκίας. Αρκετές φορές έχει προταθεί πως η χαμηλή ανταπόκριση στον κορεσμό (δεν μας χορταίνουν) που επιφέρουν τα διαιτητικά λιπίδια (της τροφής) είναι πιθανό να διαδραματίζει ένα σημαντικό ρόλο. Η καταστολή της όρεξης άρα και της πρόσληψης τροφής έχει επανειλημμένα αποδειχθεί ότι ευνοείται πιο πολύ από γεύματα υψηλής πρωτεΐνης ή υδατανθράκων , παρά από γεύματα με υψηλή περιεκτικότητα σε λιπαρά. Υπάρχουν ωστόσο κάποιες ενδείξεις ότι η ικανότητα απόδοσης κορεσμού των λιπιδίων μπορεί να διαφοροποιείται όταν αλλάζουν οι φυσικοχημικές ιδιότητες αυτών. Στην παρούσα μελέτη ερευνήθηκαν οι επιπτώσεις λιπαρών οξέων διαφορετικών ιδιοτήτων (κορεσμένα, μονοακόρεστα και πολυακόρεστα) στην ανταπόκριση κορεσμού και ενεργειακής πρόσληψης, κατά το μεταγευματικό και μεταπορροφητικό στάδιο.
Μέθοδοι
Δοκιμάστηκαν πρωινά με υψηλά λιπαρά (2,0 MJ) που περιείχαν 26ζ λιπιδίων και δόθηκαν σε 18 υγιείς, λεπτούς άνδρες σε μια τυχαιοποιημένη διασταυρούμενη μελέτη. Το πρωινό ήταν υψηλό σε κορεσμένα (SFA, το 65% των συνολικών λιπαρών), πολυακόρεστα (PUFA, 76%) ή μονοακόρεστα (MUFA 76%) λιπαρά οξέα, και αποτελoύταν από 2 αλμυρά muffins. Οι συμμετέχοντες καθόριζαν την αίσθηση της όρεξης με οπτικές αναλογικές κλίμακες (VAS) για την αξιολόγηση της γευστικότητας αμέσως μετά τα γεύματα, της πείνας και της πληρότητα πριν από το πρωινό με υψηλά λιπαρά αλλά και κατά τη διάρκεια της ημέρας
Αποτελέσματα
Δεν υπήρξε καμία διαφορά στην αίσθηση ευχαρίστησης, οπτικής εμφάνισης, οσμής, γεύσης, επίγευσης και συνολικής γευστικότητας-νοστιμάδας μεταξύ των 3 πλουσίων σε λιπαρά πρωινών. Ακόμα, δεν υπήρχε σημαντική διαφορά στις αξιολογήσεις της πείνας, της πληρότητας, ικανοποίησης ή περεταίρω κατανάλωσης για 3.5 ώρες μετά το πρωινό και για το σύνολο των 6 ωρών του πειράματος
Επίσης δεν φάνηκε κάποια διαφοροποίηση στην πρόσληψη ενέργειας και μάκροθρεπτικών στο μεσημεριανό γεύμα που ακολουθούσε. Πράγματι, η μέγιστη διαφορά σε πρόσληψη ενέργειας μεταξύ των τριων διαφορετικών πρωινών ήταν λιγότερο από 2%.
Συμπεράσματα
Δεν υπάρχουν ενδείξεις διαφοράς στη μετα-γευματική και μετα- απορροφητική φάση κορεσμού από πλούσια σε λιπαρά γεύματα που όμως διαφέρουν στο ποσοστό κορεσμένων λιπών, τουλάχιστον σε λεπτούς, υγιείς άνδρες. Κατ’ επέκταση δεν μπορούμε να ξεχωρίσουμε (αισθητηριακά τουλάχιστον) τα καλά (π.χ. μονοακόρεστα) από τα κακά (κορεσμένα) λιπαρά σε ένα γεύμα και κινδυνεύουμε έτσι να τα καταναλώσουμε σε ίδιες ποσότητες, μιας και αυτά επιφέρουν τον ίδιο κορεσμό, δηλαδή «χόρταση»